“ฉันรักนายนะคัตสึกิ"
“ฉันขอโทษนัตสึเมะ...ฉันขอโทษ"
“ลาก่อน..."
“ไม่...ลืมตาขึ้นมาสินัตสึเมะ!ลืมตาขึ้นมา!!"
Bakugo Part
“แฮ่ก...แฮ่ก"
ฝันถึงตอนนั้นอีกแล้วทำไมกันทำไมถ้าฉันเลือกที่จะตามเธอออกไปในวันนั้นเธอจะยังอยู่กับฉันใช่มั้ย?นัตสึเมะ
ย้อนกลับไปก่อนเกิดเหตุการณ์นั้น
“เฮ้ คัตสึนายจะไปสอบเข้าที่ยูเอย์ใช่ไหม?"
“ใช่ ยัยเตี้ยแล้วเธอจะต้องไปสอบกับฉันด้วย"
“รู้แล้วน่า"
หลังจากนั้นพวกเราก็ได้เตรียมตัวเพื่อที่จะสอบเข้าโรงเรียนยูเอย์โรงเรียนฮีโร่อันดับ1ของประเทศพวกเราได้ผ่านอะไรกันมามากมายจนวันที่จบการศึกษาเราก็ได้ตกลงคบกัน
“ยะ...ยัยเตี้ย!!!"
“นายจะตะโกนทำไมคัตสึ!"
“ฉันชอบแก!!นัตสึเมะเป็นแฟนกับฉันนะ!!"
พะ...พูดออกไปแล้ว
“อื้อ! ตกลง"
หลังจากนั้นเราก็คบกันมาถึง5ปีในวันนั้นเป็นวันที่ฉันจะไม่ให้อภัยตัวเองเป็นอันขาด
“นี่มันอะไรกันคัตสึ!!!"
“อะไรของเธอนัตเมะ"
“นายไปไหนกับอุรารากะมา!!ห้ะ!!คัตสึ"
“ฉันจะไปไหนมันก็เรื่องของฉัน"
“.....นายมีอะไรกับอุรารากะแล้วใช่มั้ย?"
“!!!"
“ใช่ไหมคัตสึ!?!"
“ใช่ แล้วมันจะทำไมในเมื่อเธอไม่ให้ฉันกับเธอฉันก็ต้องหาที่ระบายอารมณ์ของฉัน"
“นายทำแบบนี้ได้ยังไงบาคุโก คัตสึกินายทำได้ยังไง!!!"
เพี๊ย!!!
“นี่นะ...นายตบฉันหรอ?"
“5ปีที่ผ่านมานายรักฉันจริงๆใช่ไหม?"
“...ฉันขอโทษ"
“ขอบคุณสำหรับเวลาที่ผ่านมานะ"
“นัตสึเมะฟังฉันก่อน"
เธอก็วิ่งออกไปแล้วตามเธอออกไปสิสมองของฉันสั่งแบบนั้นแต่ร่างกายของฉันกลับไม่ยอมขยับ
เอี๊ยด!!!!!!!โครม!!!!!!
“นัตสึเมะ!!!!"
ฉันไปช้าเกินไป...ราวกับหัวใจถูกกระชากออกไปเมื่อเห็นร่างบางที่คุ้นตานอนจมกองเลือดอยู่ตรงนั้นฉันรีบวิ่งฝ่าคนมากมายที่มายืนดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“นัตสึเมะเธออย่าเพิ่งเป็นอะไรนะ"
“คะ...คัตสึกิ"
“เธออย่าหลับตานะนัตสึเมะขอร้องล่ะ"
“ฉะ...ฉันระ...รักนาย"
เธอหลับตาลงพร้อมกับลมหายใจของเธอที่หยุดลง
“ไม่...ลืมตาขึ้นมาสินัตสึเมะ!ลืมตาขึ้นมา!!"
มันสายไปแล้ว...อยากจะขอโทษเธอเป็นพันเป็นหมื่นครั้งมันก็ไม่มีโอกาสอีกแล้ว
เพราะเธอได้จากฉันไปแล้วอย่าง...ไม่มีวันหวนกลับ
END
ความคิดเห็น